​?نامت ترانهٔ هفت آسمان است یا علی!?

?امروز به بهانه‌ای سراغ کتاب ارزشمند «نهج‌البلاغهٔ پارسی» جناب استاد علی‌اکبر مظاهری رفتم. با بازکردن و تورق آن، به متنی که روی جلد نوشته شده بود، بیش از پیش ایمان پیدا کردم: 

«گزیده‌ای از زیباترین و شورانگیزترین خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌های نهج‌البلاغه».

?خیلی شگفت‌زده شدم و لذت بردم از اینکه این کتاب به‌طور کامل فارسی است و متن عربی عبارت‌ها در آن آورده نشده است! چراکه در آثار نویسندگان دیگر - غالباً - هم متن عربی و هم ترجمهٔ فارسی آمده است؛ از این‌رو قسمت اعظم زمان و تمرکز بنده، به تطبیق ترجمه با متن اصلی مصروف و از تمرکز بر ترجمه کاسته می‌شود.

? «ای مردم! سینه‌ٔ امواج فتنه‌ها را با کشتی‌ها‌ی نجات بشکافید و از گرداب‌ها‌ی آشوب‌ها به‌‌ در آیید و از دشمن‌کیشی کناره جویید و تاج‌های موهوم فخرفروشی و برترنشینی را از سرهایتان فرو افکنید.»*۱

?مفاهیمی عالی، با قلمی شیوا و رسا. بسیار لذت بردم. گاه در عبارت‌ها فصاحت به‌کار می‌رود، گاه دیگر بلاغت. در این اثر، فصاحت و بلاغت عربی، به زبان فارسی نیز سرایت کرده است.

?طراحی جلد و صفحه نیز برایم جالب بود؛ اثر انگشتی با نشان علی، که حاکی از سندخوردن این اثر (بلکه زمین و زمان) به نام بزرگ‌مرد عالم است؛ تلفیقی از تقوا و علم و هنر! 

?افسوس! تنها چیزی که خلأ آن در این اثر مشاهده می‌شود، نبود کشف موضوعی برای دسترسی آسان به مفاهیم مرتبط است. 

?قلمتان پویا؛

افکارتان درخشان؛

در سایه‌سار ولایت امیر مؤمنان!

۱. علی‌اکبر مظاهری، نهج‌البلاغهٔ پارسی، صفحهٔ ۳۷