در زیارات اباعبدالله، ایشان را الوتر الموتور می‌خوانیم. برخی علما آن را به معنای “دردانه” معناکرده‌‍اند، که خصیصه‌ی خاص سید الشهدا (ع) است.

ایشان در میان اهل بیت (ع)  خودشان نیز مورد توجه خاصی بودند، و از جهتی نیز دردانه پروردگار نیز محسوب می‌شوند، چنانچه اگر کسی به ایشان متوسل شود مورد عنایات خاص خداوند قرار خواهد گرفت.

اما شاید تنها و غریب ماندن حسین (ع) در جامعه، در زمان خودش و در هنگام قیام معنای بهتری برای وتر موتور باشد. دستگاه خلافت پس از پیش‌گویی‌هایی در مورد قیام ابا عبدالله از تمام توان خود در بازه‌ی زمانی که داشت استفاده نمود تا این امر محقق نشود. امام حسین (ع) در تمام مراحل قیام خود به صورت آشکار و بسیار شفاف قیام خود را علنی نموده و اتمام حجت نمود تا بهانه‌ای برای کسی باقی نماند اما در عین حال به هنگام قیام، وتر موتور ماند.

آیا ما برای وتر موتور نماندن امام عصر (عج) کاری کرده‌ایم؟

این امر مربوط به زمان خاصی نیست چنانچه در روایات است که ” یخرجون قوم من المشرق فیوطئون للمهدی سلطانه“؛  ملتی در مشرق زمین پدید خواهند آمد که زمینه ساز حکومت مهدی خواهند شد.(بحارالانوار/ ج51/ص87)  این بدان معنی است که هر شخصی در هر زمان با انتخاب حق یا باطل می‌تواند در تنها ماندن ولی زمانش نقش داشته باشد. “و اجعلنی اللهم من انصاره و اعوانه و اتباعه و شیعته“؛ بارالها مرا از یاران و یاوران و پیروان و رهروان امام زمان(عج) قرار بده (  مفاتیح الجنان/ زیارات صاحب الامر عج)