ناامیدی، سم است


حضرت آیت‌الله #خامنه‌ای(مدظله‌العالی) در پاسخ به گلایه‌ی یکی از جوانان نخبه از مشکلات موجود بر سر راه نخبگان فرمودند:
مشکلات نباید جوان را متوقف و ناامید کند، زیرا #ناامیدی، سمّ است و هیچ بهانه‌ای مجوز #ناامیدی نمی‌شود و مجوز فرار نمی‌شود.

اگر مجاهدان، عنصر توان‌بخش و انرژی‌زای امید را از تفکرات خود حذف کنند به ناچار انگیزه‌ای برای ادامه اهداف خود ندارند. مترفان مستکبر و متفرعان هواپرست که معمولا اهرام‌ها‌ی قدرت و اقتصاد و ابزار‌ها‌ی سیاسی، فرهنگی و نظامی را در دست دارند همواره در پی آن هستند تا مومنان و صلحا را به بند استضعاف بکشانند. گاه در پیچ و تاب جنگ های ناعادلانه و در وضعیت حداقلی نیروی با ایمان، امید به نصرت و وعده الهی بهترین یاریگر می‌باشد.

امیدواری و اجتناب از یأس و ناامیدی زمانی حائز اهمیت است که متعلق آن امری حقیقی و غیر موهوم باشد که به حمدالله این امر در شیعه چراغی سبز و روشن دارد:
وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ
در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!»

#امید رمز پیروز و شاهراه موفقیت است. در جنگ جهانی دوم، شهر لنینگراد به محاصره‌ی ارتش هیتلر در آمد، محاصره طولانی شد و سرما و قحطی به حدّی رسید که روزانه هزاران نفر می‌مردند. چهارسال ادامه یافت و مردم همچنان مقاومت می‌کردند، در این مدت رادیو لنینگراد پیوسته پیام‌ها‌یی از طرف شورای مقاومت برای مردم پخش می‌کرد و ایشان را به پایداری فرامی‌خواند، این در حالی بود که در روز‌ها‌ی آخر، بیش از دو سوم اعضای شورا از گرسنگی مرده بودند، اما رادیو بدون آنکه به مرگ آنها اشاره کند، همچنان نام آنان را در پایان اعلامیه‌ها می‌خواند. هنگامی که به علت خاموشی برق، رادیو دو روز از کار افتاد و پخش برنامه‌ها قطع شد، مردم بسیاری در اطراف اداره‍‌ی رادیو گرد آمده و اعلام داشتند: ما آذوقه نمی‌خواهیم، فقط جریان پخش برنامه‌ها‌ی رادیو را از سر بگیرید، تا باز هم اعلامیه‌ها‌ی شورای مقاومت را بشنویم.1


1. در انتظار ققنوس، ص272 ( مجله ریدزدایجست/ تاریخ انتشار ماه مه 1969/ آمریکا)
#به_قلم_خودم
#گام_دوم_انقلاب